زنان مدال آور
? روایت زنانه از دیدار مدال‌آوران بازی‌های آسیایی با رهبر انقلاب
1️⃣ پخش اول
⏰ یک ربع به اذان ظهر مانده، وارد محوطه بیت رهبری می‌شویم؛ حیاطی کوچک، باصفا و پُر از دارودرخت. نسیم خنکی می‌وزد. انبوه گنجشک‌هایی که لابد لابه‌لای همین دارودرخت لانه دارند، جیک‌جیک می‌کنند. یک طرف این حیاط، با دری کوچک منتهی می‌شود به خانه آقا. روبه‌رویمان یک ساختمان یک طبقه است که گویا محل برگزاری دیدارهای این‌چنینی است.
? بنا و معماری ساختمان شبیه خانه‌افراد مهم در حدود سال‌های دهه 1330 است: سرستون‌های پهن، پنجره‌های بلند باریک، پنجره‌های گرد و مربع کوچک؛ شبیه خانه‌های خیابان صفی‌علیشاه میدان بهارستان. ولی خبری از تجملات و زرق‌وبرق در آن نیست و سادگی در آن موج می‌زند. این ساختمان، محل دیدار سران کشورهای دنیا با رهبر انقلاب هم هست ولی به کاخ‌های آنها هیچ شباهتی ندارد.
?? ساختمان به‌اندازه نیم‌طبقه پله می‌خورد و بالا می‌رود. همه، کفش‌ها را جفت و مرتب گذاشته‌اند؛ یعنی هرکس تحت تأثیر شأن فضا، خودش کفشش را مرتب گذاشته؟ بعید نیست. یا کسی آمده و مرتب کرده؟ ممکن است.
⭐️ این هم اخلاق ورزشی است؟ خیلی از مدال‌آوران ما از رزمی‌کارها هستند؛ در رزمی هم که نظم و اصول اخلاقی شرقی حرف اول را می‌زند.
? یادم هست جلسه اولی که در یکی از همین ورزش‌های شرقی شرکت کردم، مربی بدون هیچ حرفی قبل از شروع کلاس، زانو زد و دانه‌دانه کفش‌ها را جفت کرد. آموزش اخلاقی از طریق شرمسار کردن!
کفش‌ها را جفت می‌کنم و وارد می‌شوم.
? از جلوی در، صفوف نماز شروع می‌شود؛ یک سرسرا به اندازه چهار در چهارمتر است که با موکت نرم و کرم رنگی پوشیده شده. بالای سرمان از سه طرف، بالکنی باریک با نرده‌های سنگی هست. یک پرتره به اندازه سه‌در دومتر از امام خمینی هم بر سردر سرسرا آویخته شده است. به سمت خانم‌ها می‌روم و می‌نشینم.
? منتشر شده در روزنامه‌ی جام‌جم؛ به قلم زهرا قدیانی
